„Wszystkiego, co naprawdę trzeba wiedzieć, nauczyłem się w przedszkolu
– o tym jak żyć, co robić, jak postępować, współżyć z innymi,
patrzeć, odczuwać, myśleć, marzyć i wyobrażać sobie lepszy świat..”
ROBERT FULGHUM
Co mogą zrobić rodzice, aby przygotować dziecko do przedszkolnego startu?
- Należy postarać się przedstawić dziecku przedszkole w sposób pozytywny i pełen entuzjazmu, zachowując przy tym umiar i naturalność.
- Stopniowo dostosowywać rytm dnia dziecka do rytmu panującego w przedszkolu – wstawanie o stałej, niezbyt późnej godzinie (śniadanie w przedszkolu jest o 8.30), stałe pory posiłków, stała godzina wychodzenia na spacer, powtarzanie codziennych drobnych rytuałów (np. wspólne sprzątanie zabawek, mycie rąk w określonych sytuacjach, wspólna zabawa, itp.)
- Wykorzystać okazję do uczestniczenia z dzieckiem w spotkaniach adaptacyjnych
w przedszkolu. Dzięki nim dziecko w obecności bliskich osób dorosłych może bezpiecznie poznać, czym jest przedszkole.
-Jeśli dotąd dziecko nigdy nie rozstawało się z rodzicami, warto poświęcić czas i podjąć wysiłek, aby przyzwyczaić dziecko do krótkiej rozłąki i pozostawiać je pod opieką innej osoby dorosłej (zapewniając dziecku pełne bezpieczeństwo). Dobrze, aby podczas ćwiczenia rozłąki z rodzicami, była to zawsze ta sama osoba.
- Warto zapewnić dziecku kontakty i możliwość zabawy z innymi rówieśnikami.
- Jeśli dziecko nie jest jeszcze w pełni samodzielne w zakresie samoobsługi, to okres wakacji przed przedszkolną inauguracją należy wykorzystać, aby sytuację poprawić.
- Należy zastanowić się, z czym dziecko nie potrafi jeszcze samo się uporać.
- Gdy dziecko jest karmione, ubierane, wysadzane na nocnik (nosi pampersy), wożone w wózku – to znaczy, że jest traktowane poniżej swoich możliwości rozwojowych.
- Rodzice powinni pamiętać, aby nie ulegać pokusie wyręczania i zastępowania dziecka we wszystkich czynnościach. Można natomiast towarzyszyć dziecku w próbach samodzielności, zapewniając je o swojej gotowości do pomocy. Następnie stopniowo wycofywać się z prostych czynności, aby dziecko samo mogło doświadczyć sukcesu, przekonać się o swoich możliwościach, uwierzyć w siebie i stać się bardziej niezależne.
Dziecko 3-letnie w przedszkolu:
- sygnalizuje swoje potrzeby fizjologiczne i potrafi korzystać z sedesu (małego)
- potrafi samodzielnie umyć, wypłukać i wytrzeć ręce
- potrafi posługiwać się łyżką i samodzielnie spożyć posiłek o różnej konsystencji
- potrafi wytrzeć nos chusteczką w razie zauważonej potrzeby
- potrafi wkładać kapcie (buty) i podejmuje próby samodzielnego rozbierania i ubierania się
- sprząta zabawki po skończonej zabawie
- komunikuje werbalnie lub niewerbalnie inne swoje potrzeby (np. potrzeba napicia się między posiłkami, chęć zjedzenia dokładki, chęć zabawy jakąś zabawką, itp.)
O aktywny udział dziecka w przygotowaniach do pójścia do przedszkola można zadbać np. kupując wspólnie z nim kapcie lub pościel i piżamę (ulubiony kolor, wzór). Wspólnie można też wybrać przytulankę, która będzie dziecku towarzyszyć.
W dniu inauguracji najcenniejszy dla dziecka jest spokój jego rodziców.
Dlatego wieczorem, poprzedniego dnia, można razem naszykować ubranie i opowiedzieć dziecku, jak będzie wyglądał jego dzień od chwili przebudzenia oraz postarać się, aby dokładnie tak było. Rano wstać na tyle wcześnie, aby spokojnie wykonać rutynowe czynności.
Do przedszkola należy wyjść wcześniej i bez pośpiechu, konkretnie powiedzieć dziecku, kiedy będzie odebrane, np. „po obiedzie”, a nie „za chwilkę”. Koniecznie trzeba dotrzymać obietnicy!!!
Pożegnanie w przedszkolu powinno być czułe, ale krótkie, niezależnie od okoliczności (płacz dziecka, smutek) – przedłużanie tego momentu tylko pogorszy sytuację. Zwykle po wejściu do sali uwaga dziecka przenosi się na otoczenie (zabawki, rówieśnicy, to co mówi pani) i dziecko uspokaja się.
Jeżeli rodzice zapisują dziecko na całodniowy pobyt w przedszkolu, powinni poinformować je o leżakowaniu po obiedzie. To nie może być dla dziecka zaskoczeniem.
Argumenty przemawiające za krótszym pobytem i rezygnacją z leżakowania w początkowym okresie uczęszczania dziecka do przedszkola, dotyczą przede wszystkim zminimalizowania obciążenia organizmu dziecka długotrwałym przebywaniem w nowych warunkach i związanym z tym stresem.
Czasami rodzice nie mogą nawet w pierwszych dniach odbierać dziecka po obiedzie. Ma ono wtedy szansę poznać cały rozkład dnia w przedszkolu od początku przebywania w nim. Wówczas leżakowanie będzie jego normalnym punktem. Unika się w ten sposób adaptacji rozłożonej na dwa etapy.
Niezależnie od podjętej decyzji w tej kwestii, należy pamiętać o konsekwencji w postępowaniu. Rozpaczającego dziecka nie można uspokajać obietnicą wcześniejszego odebrania, jeśli nie zamierza się tego zrealizować. Dziecko zawsze powinno wiedzieć, czy danego dnia będzie leżakowało, czy nie.
Dziecko raz wprowadzone w błąd lub oszukane, traci wątłą cierpliwość, pokładane w rodzicach zaufanie, a rodzice ryzykują zupełne zniechęcenie dziecka do leżakowania albo nawet do przedszkola.
****Rady dla rodziców w pierwszych dniach września****
Nie przeciągaj pożegnania w szatni. Pomóż dziecku rozebrać się, pocałuj je i wyjdź.
Nie zabieraj dziecka z powrotem do domu, kiedy płacze przy rozstaniu. Jeśli zrobisz to choć raz, będzie wiedziało, że łzami można wiele wymusić. Największe nasilenie płaczu jest zawsze w dniu drugim i trzecim (też po weekendzie). Pierwszego dnia większość dzieci nie płacze – zwycięża ciekawość przedszkola.
Nie obiecuj: „Jeśli pójdziesz do przedszkola, to coś dostaniesz” (to forma przekupywania). Gdy przyjdziesz po dziecko, możesz dać mu mały prezencik. Możesz wtedy powiedzieć: „Witaj, myślałam/em o tobie. Popatrz, mam coś dla ciebie.”
Jeśli dziecko przy pożegnaniu z mamą płacze, może warto, aby przez kilka dni odprowadzał je do przedszkola tata.
Kontroluj to, co mówisz do dziecka. Zamiast: „Już możemy wracać do domu”, powiedz: „Teraz możemy iść do domu”. To niby niewielka różnica, a jednak pierwsze zdanie ma negatywny wydźwięk.
Nie wymuszaj na dziecku, żeby zaraz po przyjściu do domu opowiedziało, co się wydarzyło w przedszkolu. To powoduje niepotrzebny stres.
Zawsze pytaj o wydarzenia w przedszkolu w aspekcie pozytywnym: „co ciekawego dziś robiliście?”, „w co się dziś bawiłeś/łaś? z kim?”, „co dobrego jadłeś/łaś?”, „czy byliście dziś na dworze?”, itp.
Unikaj pytań: „czy ktoś tobie dziś dokuczał?”, „czy XY cię dziś uderzył?”, „czy ktoś zabierał ci zabawki?” – nawet, jeżeli poprzedniego dnia miało miejsce takie zdarzenie. O tego rodzaju sprawy pytaj wyłącznie nauczycielki, a jeżeli dziecko samo zasygnalizuje taką sytuację, zawsze wyjaśnij to następnego dnia
z nauczycielką.
Pamiętaj: Zawsze żegnaj i witaj swoje dziecko UŚMIECHEM!
Prosimy, aby w nowym roku przedszkolnym dzieci były zaopatrzone w:
-pościel 140cmx160cm – podpisana imieniem i nazwiskiem dziecka,
-poduszka(jasiek) -podpisana imieniem i nazwiskiem dziecka,
– piżamka- podpisana imieniem i nazwiskiem dziecka
– foliowa torba na pościel (w załączniku dodajemy zdjęcie oraz linki, aby każdy zaopatrzył się w taką samą torbę, co ułatwi nam przechowywanie pościeli, mając na uwadze zapobieganie Covid-19)-
https://www.ikea.com/pl/pl/p/paerkla-pojemnik-na-ubrania-posciel-50395382/
-wygodne kapcie,
-ubranie na zmianę (2 komplety włożone w worek pozostawiony w szatni: spodenki, spódniczka, bluzka, majteczki i skarpetki, rajstopki),
-jeśli dziecko potrzebuje: pampersy, podkłady,
-chusteczki mokre i suche 100 szt.
Uwagi dotyczące ubierania dziecka do przedszkola
Spodnie, spódniczki, najlepiej na gumkę – nie za luźną i nie za ciasną.
Nakrycie głowy także w okresie letnim.
Bluzki z odpowiednio luźnymi rękawami. Dzieci myją ręce z podciągniętymi rękawami, aby ich nie zmoczyć. Gdy rękawy są za ciasne i nie dają się podciągnąć, dziecku trudno będzie ich nie zalać.
Buty wyjściowe: bezpieczne (nie klapki, nie drewniaki i nie śliskie), łatwe do wkładania, zapinane na rzepy lub suwak (sprawny).
W dni deszczowe – kalosze, kurtki przeciwdeszczowe z kapturem lub pelerynki.
Odzież wierzchnia zawsze adekwatna do pogody danego dnia! Zdarza się, że brak odpowiedniego ubrania u jednego dziecka, powoduje brak możliwości wyjścia na dwór z całą grupą.
Kapcie najlepsze na gumowej podeszwie, zapinane na rzepy (z wyjątkiem ortopedycznych). Ułatwiają dziecku samodzielne zdejmowanie i wkładanie, czyli osiąganie samodzielności w zakresie jego możliwości.
Szczególną uwagę należy zwrócić na sprawność suwaków. Dzieci nie potrafią ich zreperować same, więc opóźnia to bądź uniemożliwia wyjście do ogrodu całej grupy. Trzylatek z czasem sam zaczyna zapinać i rozpinać suwak, ale musi być on sprawny.
Wszystkie ubrania i zabawki domowe dziecka w przedszkolu powinny być oznakowane (imieniem bądź inicjałami), gdyż dzieci często gubią drobne części swojej garderoby, a gdy kilkoro dzieci ma takie same, nie sposób ich rozpoznać. Dotyczy to też rękawiczek, szalików, itp.
Najważniejsze, aby w każdym momencie okresu adaptacji zachować spokój.
Personel przedszkola ma wieloletnie doświadczenie i wysokie kwalifikacje.
Wszyscy wiemy, że początek września to czas trudny dla dzieci i dla rodziców.
Dla nas też nie jest łatwy, ale jesteśmy na to przygotowani.
Prosimy o odrobinę zaufania i posłuchanie naszych rad,
nawet, jeżeli będzie to dla Państwa trudne.
